Quidditch przez wieki

Och, cóż za dreszcz rozkoszy mnie do niebem wita,

Gdy drżący płomyk znicza nade mną zaświta,

Śmigam ku niemu rączo, gawiedź wrzask podnosi,

Lecz wtem tłuczek przebrzydły na ziemię mnie kosi.

Zanim znów zacznę opisywać Nędzników, znów przejdę do Rowling. Tym razem zajmę się dodatkiem zatytułowanym Quidditch przez wieki. Opisuje ona dzieje tej jakże popularnej wśród czarodziejów gry.

We wstępie Albus Dumbleodre wspomina o Kennilworthym Whispie, który „napisał” tę książkę.

Muszę powiedzieć, że jestem zaskoczona. Poprzednie książeczki, Baśnie barda Beedle’a i Fantastyczne zwierzęta były bardzo dziecinne. Idąc dalej tym tropem założyłam z góry,że ta także nie będzie zbyt wymagająca.  Myliłam się jednak. Ku mojemu zdziwieniu naprawdę mnie wciągnęła.

Rzeczy opisywane w tej książce są naprawdę fascynujące. Zapoznajemy się dokładnie z zasadami Quidditcha, drużynami i jego historią. To ostatnie, szczerze powiedziawszy jest najciekawsze. Dowiadujemy się jak ewoluowały miotły, kafle, złoty znicz, a nawet pętle, w które wrzuca się kafla.

W zestawie dostajemy także ryciny, przedstawiające opisywane rzeczy.

Powinnam także wspomnieć, że otwierając książkę i czytając „pochlebne opinie o książce” urzekł mnie komentarz Rity Skeeter z Proroka Codziennego:  Czytałam gorsze rzeczy.

 Linki do recenzji innych mini-dodatków Rowling:

  Baśnie barda Beedle'a

Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć