Nie tak powinien zachowywać się dobry detektyw, prawda? Czytam to w waszych myślach. Musi być pełen energii. Musu śpieszyć się tu i tam. Z twarzą przy ziemi powinien szukać na zakurzonej drodze śladów kół. Musi zebrać nie dopałki papierosów, upuszczoną zapałkę. Tak to widzicie, czyż nie mam racji? - [...] - Ale ja, Herkules Poirot, mówię wam, że to nieprawda!
Dawno nie było Agaty Christie, więc czas to zmienić. Odpoczniemy chwilę od Moliera, ale tylko chwilę, obiecuję. Fragment, który zamieściłam powyżej pochodzi ze zbioru opowiadań Poirot prowadzi śledztwo a dokładniej z opowiadnia Porwanie premiera. Nie jest to jednak moje ulubione opowiadanie z tej książki. Moją największą sympatię wzbudziło Perypetie z tanim mieszkaniem. Przedstawia ono historię pewnego "nawiedzonego" mieszkania.
W tomiku tym natrafimy także na: klątwę pewnego legendarnego diamentu, wylew, chorego Poirota rozwiązującego zagadkę tajemniczej śmierci z fotela, skradzione obligacje, kradzież pereł, zniknięcie pewnego pana, zamordowanie włoskiego hrabiego, schowany testament oraz sekret pewnego grobowca.
O Agacie Christie można powiedzieć wiele złych rzeczy, na przykład to, że była antysemitką, nie da się jej jednak odmówić tego, że była geniuszem. Każda jej opowieść jest inna i zakakująca. Jestem pod wielkim wrażeniem tego, że nie gubi się ona w swoich historiach i każdy zgon potrafi logicznie wyjaśnić.
Zbiór opowiadań, o którym pisałam powyżej jest bardzo dobry. Czytelnik wciąga się w opowiadania już od pierwszej strony. Cóż ma więcej pisać? Pokrywałoby się to z moimi poprzednimi recenzjami książek Christie, więc zostawiam was ze swoimi własnymi przemyśleniami ...
Dawno nie było Agaty Christie, więc czas to zmienić. Odpoczniemy chwilę od Moliera, ale tylko chwilę, obiecuję. Fragment, który zamieściłam powyżej pochodzi ze zbioru opowiadań Poirot prowadzi śledztwo a dokładniej z opowiadnia Porwanie premiera. Nie jest to jednak moje ulubione opowiadanie z tej książki. Moją największą sympatię wzbudziło Perypetie z tanim mieszkaniem. Przedstawia ono historię pewnego "nawiedzonego" mieszkania.
W tomiku tym natrafimy także na: klątwę pewnego legendarnego diamentu, wylew, chorego Poirota rozwiązującego zagadkę tajemniczej śmierci z fotela, skradzione obligacje, kradzież pereł, zniknięcie pewnego pana, zamordowanie włoskiego hrabiego, schowany testament oraz sekret pewnego grobowca.
O Agacie Christie można powiedzieć wiele złych rzeczy, na przykład to, że była antysemitką, nie da się jej jednak odmówić tego, że była geniuszem. Każda jej opowieść jest inna i zakakująca. Jestem pod wielkim wrażeniem tego, że nie gubi się ona w swoich historiach i każdy zgon potrafi logicznie wyjaśnić.
Zbiór opowiadań, o którym pisałam powyżej jest bardzo dobry. Czytelnik wciąga się w opowiadania już od pierwszej strony. Cóż ma więcej pisać? Pokrywałoby się to z moimi poprzednimi recenzjami książek Christie, więc zostawiam was ze swoimi własnymi przemyśleniami ...
Komentarze
Prześlij komentarz