Marina

Zmieniamy teraz temat z jak najbardziej realistycznych kryminałów na mniej realne powieści Zafóna z elementami metafizycznymi.
                                                                                  Recenzja:
Óscar jest zwykłym nastolatkiem żyjącym w Barcelonie pod koniec XX w. Mieszka w szkole z internatem i jest zafascynowany starymi i podupadłymi pałacykami. Podczas jednej z jego wypraw spotyka mieszkańców takiego domu: Marinę i jej ojca. Nastolatkowie zaprzyjaźniają się. Óscar co dziennie po szkole biegnie ją spotkać. Okazuje się jednak, że dziewczyna ma tajemnicę, zresztą nie tylko ona. Gdy młodzi ludzie odkrywają stary i zapomniany cmentarz wywołują lawinę wydarzeń.
                                                                                   Cytat:
 Uciekając od bolesnych wspomnień, German tydzień później wyruszył do Paryża. Zaproponowano mu posadę nauczyciela w akademii sztuk pięknych. Przez następne dziesięć lat nie ani razu odwiedził Barcelony.
                                                                                     Moja opinia:
Może nie jest to arcydzieło, ale z pewnością jest to jedna z moich ulubionych książek. Mroczna i zaskakująca, ciekawie opowiedziana, z dobrą fabułą... Czego jeszcze można chcieć. A i co najważniejsze z przesłaniem - jak każda książka Zafóna.